Aankomst in Tayma
Door: Fokelien
Blijf op de hoogte en volg Fokelien
16 Februari 2015 | Egypte, Caïro
Met enige obstakels onderweg zijn Michael en ik vandaag veilig aangekomen in het museum in Tayma, onze thuisbasis voor de komende 3 weken.
Op zondagochtend ontmoette ik Michael voor de bagage check-in van onze vlucht, waar ik al enige tijd met stijgende nerveusiteit had staan kijken naar de in het zwart gesluierde dames die met hun families voorbij schoven. In het vliegtuig was een andere westerse dame, die zich samen met mij vlak na de landing gedwee in zwart hulde. De enige die zich totaal niets aan scheen te trekken van enig kleding voorscrift was een Saudische jonge vrouw die vrolijk in haar skinny jeans met een korte blouse erboven Saudi Arabie inwandelde. Zonder enige prolemen.
Eenmaal aangekomen in het hotel ontmoetten we Arnulf, het hoofd van de opgravingen in Tayma. Met zijn drieen werden we opgehaald door de chauffeur van vrienden van Michael en Arnulf voor een diner. Na een uitgebreid feestmaal kwamen we rond middernacht weer aan in ons hotel, waar we een paar uur zouden kunnen slapen tot we om 4.30 de taxi zouden nemen om onze vlucht om 6 uur naar Riyadh te halen.
Michael had ons al ingecheckt, dus alles wat ons nog te doen stond was de koffers inchecken. Nadat Michael’s koffer was vertrokken zette ik de mijne op de band. De man achter de computer ging langzaam steeds moeilijker kijken, tot hij meedeelde: “je hebt geen vlucht geboekt, alleen een gereserveerd.” Wat?
Na wat vijven en zessen bleek dat onze vlucht gisteren om 6 uur al was vertrokken zonder ons. Hij kon ons niet meteen op deze vlucht zetten, maar we konden op de wachtlijst. Koffie drinken dan maar. Toen het tijd werd voor Arnulf om naar de gate te gaan nog een keer gevraagd. Nee, sorry te laat. De volgende vlucht? Om 11.55. Of daar nog plaatsen waren? Moeilijk, moeilijk. Er waren waarschijnlijk alleen nog plaatsen in de eerste klas, die kostte 1000 Riyal per persoon. Beneden konden we kijken of we konden boeken, en daar was ook de misplaced luggage area waar we Michael’s koffer konden vinden. Gelukkig was de jonge man bij het ticket office enorm behulpzaam en kon toch nog een plekje voor ons vinden in de economy class.
Eenmaal in Tabuk zouden we een taxi nemen naar Tayma. Echter, toen we het vliegveld uitliepen was er in geen velden of wegen een taxi te bekennen. Tot grote verbazing van zowel ons, als alle locals. Gelukkig was daar weer een jonge man die ons graag wilde helpen. Hij wachtte op zijn vader, maar die zou toch voorlopig nog niet aankomen, dus hij wilde ons best naar de taxi centrale in Tabuk rijden. Een rit van bijna een half uur. Daar vonden we een vrolijke taxi chauffeur waarmee we in ongeveer 2.5 uur naar Tayma reed.
Op dit moment zijn er ongeveer 15 mensen in het museum. Een leuke groep waarin we meteen opgenomen zijn. Mijn huisje voor de komende drie weken is een container, die ik helemaal voor mezelf heb. Het schijnt deze maand nog wat koud te zijn, dus ik heb een dikke stapel dekens met voorlopig (tot er meer mensen komen) vrije toegang tot meer dekens. Hopelijk is dat niet nodig....
Morgen gaan we onverwachts naar Al-Ula (Dedan), omdat er onverwacht nog wat extra papierwerk geregeld moet worden voor we in Tayma buiten het dorp mogen gaan zoeken. Hopelijk is dat voor het einde van deze drie weken te regelen.
Op zondagochtend ontmoette ik Michael voor de bagage check-in van onze vlucht, waar ik al enige tijd met stijgende nerveusiteit had staan kijken naar de in het zwart gesluierde dames die met hun families voorbij schoven. In het vliegtuig was een andere westerse dame, die zich samen met mij vlak na de landing gedwee in zwart hulde. De enige die zich totaal niets aan scheen te trekken van enig kleding voorscrift was een Saudische jonge vrouw die vrolijk in haar skinny jeans met een korte blouse erboven Saudi Arabie inwandelde. Zonder enige prolemen.
Eenmaal aangekomen in het hotel ontmoetten we Arnulf, het hoofd van de opgravingen in Tayma. Met zijn drieen werden we opgehaald door de chauffeur van vrienden van Michael en Arnulf voor een diner. Na een uitgebreid feestmaal kwamen we rond middernacht weer aan in ons hotel, waar we een paar uur zouden kunnen slapen tot we om 4.30 de taxi zouden nemen om onze vlucht om 6 uur naar Riyadh te halen.
Michael had ons al ingecheckt, dus alles wat ons nog te doen stond was de koffers inchecken. Nadat Michael’s koffer was vertrokken zette ik de mijne op de band. De man achter de computer ging langzaam steeds moeilijker kijken, tot hij meedeelde: “je hebt geen vlucht geboekt, alleen een gereserveerd.” Wat?
Na wat vijven en zessen bleek dat onze vlucht gisteren om 6 uur al was vertrokken zonder ons. Hij kon ons niet meteen op deze vlucht zetten, maar we konden op de wachtlijst. Koffie drinken dan maar. Toen het tijd werd voor Arnulf om naar de gate te gaan nog een keer gevraagd. Nee, sorry te laat. De volgende vlucht? Om 11.55. Of daar nog plaatsen waren? Moeilijk, moeilijk. Er waren waarschijnlijk alleen nog plaatsen in de eerste klas, die kostte 1000 Riyal per persoon. Beneden konden we kijken of we konden boeken, en daar was ook de misplaced luggage area waar we Michael’s koffer konden vinden. Gelukkig was de jonge man bij het ticket office enorm behulpzaam en kon toch nog een plekje voor ons vinden in de economy class.
Eenmaal in Tabuk zouden we een taxi nemen naar Tayma. Echter, toen we het vliegveld uitliepen was er in geen velden of wegen een taxi te bekennen. Tot grote verbazing van zowel ons, als alle locals. Gelukkig was daar weer een jonge man die ons graag wilde helpen. Hij wachtte op zijn vader, maar die zou toch voorlopig nog niet aankomen, dus hij wilde ons best naar de taxi centrale in Tabuk rijden. Een rit van bijna een half uur. Daar vonden we een vrolijke taxi chauffeur waarmee we in ongeveer 2.5 uur naar Tayma reed.
Op dit moment zijn er ongeveer 15 mensen in het museum. Een leuke groep waarin we meteen opgenomen zijn. Mijn huisje voor de komende drie weken is een container, die ik helemaal voor mezelf heb. Het schijnt deze maand nog wat koud te zijn, dus ik heb een dikke stapel dekens met voorlopig (tot er meer mensen komen) vrije toegang tot meer dekens. Hopelijk is dat niet nodig....
Morgen gaan we onverwachts naar Al-Ula (Dedan), omdat er onverwacht nog wat extra papierwerk geregeld moet worden voor we in Tayma buiten het dorp mogen gaan zoeken. Hopelijk is dat voor het einde van deze drie weken te regelen.
-
16 Februari 2015 - 22:28
Maarten:
Wat een avonturen!
Ik had me iets anders voorgesteld van Duitse grundlichkeit. -
17 Februari 2015 - 12:43
Sjoukje:
Hoi Fokelien,
Fijn dat je uiteindelijk goed bent aangekomen! En mooi dat er altijd behulpzame mensen zijn.
Al-Ula is toch de plek waar je huidige onderzoek over gaat? Zo krijg je al supersnel de kans om daar ook even te kijken. -
17 Februari 2015 - 16:09
Ellen:
Hi Fook,
Wat een avontuur. Doet me denken aan Egypte. Moesten we 4.00 uur 'smorgens in de bus zitten voor Abu Simbel en om 9.00uur reden we nog niet. Heel spannend allemaal.en dit is nog maar het begin. Veel plezier gewensd natuurlijk ook van Bonne. Jelle komt zo bij ons eten en jullie kat komt logeren. -
17 Februari 2015 - 17:09
M.Zuijdwijk:
Poeh. Peentjes en peultjes zweten. Wat een geluk, dat er overal hulpvaardige jongemannen waren.
Maar belevenissen om nooit te vergeten, En dat is nog maar het begin van de reis. Verdeel je energie goed. -
17 Februari 2015 - 19:44
Elly Sjoukje Engeert:
Hallo Fokelien, we hebben op google earth gekeken waar het museum ligt waar jij verblijft, tenminste als dit het enige museum in deze plaats is. De stad ziet er interessant uit. We weten nu ook waar een restaurant is. Wij hebben zuurkool uit de oven gegeten.
groetjes van geert sjoukje en elly -
24 Februari 2015 - 11:43
Monique:
Hoi, Fokelien,
Avonturen om nooit te vergeten! Heel veel plezier nog.
Liefs,
Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
