Dakhla en woesijn

Een van de eerste dingen die iedereen opvielen in de woestijn, was dat iedereen als een blok sliep ’s nachts. Wat een rust als je ’s avonds in bed ligt en er niet overal om je heen auto’s toeteren en mensen roepen. Verder is het erg bijzonder om midden in de woestijn in een vlekje groen te zitten, met meertjes, en koeien en palmbossen. De eerste dag in Dakhla hebben we dan ook dit soort dingen bezocht, en natuurlijk de typische mudbrick dorpjes in de omgeving. Typische woestijnbouw, aangezien het oplost als het erg nat wordt. Een stevige regenbui betekend dus nogal wat restauratie werk. Typisch Egyptisch aan deze dorpjes is het vuil dat overal rondslingert. Het is niet uitzonderlijk om op de grond in een straatje een kippenvoet, of een stuk bot van een of ander beest te zien liggen. Afgezien van allerlei plastic verpakkingen van flessen en koekjes. Nou ja, we waren al wat gewend in Cairo....
De “ultieme woestijn ervaring” zouden we onze derde nacht in Dakhla beleven. Toen bleek dat bijna iedereen graag een nacht in de woestijn zou doorbrengen is dat nog even in het programma ingepast. We hadden er allemaal erg veel zin in. We zouden met jeeps opgehaald worden, een ritje door de woestijn maken en daar overnachten onder de sterrenhemel met een vuurtje en nomaden. Alles was geregeld, er zou eten en dekens zijn voor ons, super. Het was dus al even slikken toen we zagen dat er een pick-up truck en een minibusje op ons stonden te wachten in plaats van twee stoere jeeps. Nou ja, misschien zouden die nog komen als we eenmaal bij de rand van de woestijn aangekomen waren. We reden echter alleen het dorp uit, hobbelden een stukje over het zand en toen zat ons ritje er al op. We voelden ons een beetje genept. Een rij zandduinen die dwars door de oase loopt voelt toch niet zo avontuurlijk als “midden in de woestijn” eerst had geklonken. Maar ja, ook op een rij zandduinen midden in de oase kan je leuk spelen. We hebben dus flink van de duinen gerold en getuimeld. Ook kun je in het zand leuk twister tekenen (een plaat zand is een perfect tekenbord namelijk) en snow angels kun je ook prima in het zand maken. Toen het donker werd zijn we met het zand in onze neuzen, achter onze oren en in onze broekzakken terug gelopen naar het kamp, waar het kampvuur al brandde. Verder de avond doorgebracht met eten, drinken, spelletjes en nomaden muziek. Erg knus. Tot het moment van het slapen aanbrak. Er bleken toch niet heel veel dekens te zijn, en de nacht is wel echt heel koud in de woestijn. De meesten van ons hebben dan ook niet echt geslapen de hele nacht. Ik geloof niet dat ik ooit zo blij ben geweest het ochtend gebed te horen. Daarna duurt het namelijk nog maar een paar uur voor de zon opkomt..... Gelukkig zaten we om een uur of acht alweer helemaal opgewarmd in de zon te ontbijten en was al het leed alweer geleden. Nu kijken de meesten van ons terug op deze nacht als een van de hoogtepunten van de reis.