beestjes

Kleine drama’s met insecten

Een van onze docenten, Khawla, waarschuwt ons voortdurend dat het voorjaar het seizoen van het ongedierte is. Ze raad ons dan ook aan om alle putjes bedekt te houden en geeft tips over het beste gif om het ongedierte weer weg te krijgen, mochten de voorzorgsmaatregelen niet afdoende werken.
In ons huis hebben we ook al de nodige confrontaties met beestjes gehad. Het begon op een middag toen Kari uit de badkamer kwam gesneld, en een beetje onthutst meedeelde: “eh.. jongens, ik geloof dat ik een kakkerlak gezien heb....” Wij er op af. Na wat speurwerk hadden we de kakkerlak gevonden. Een klein lichtbruin exemplaar. Niet bijster angstaanjagend, maar niemand maakte aanstalte hem op te pakken. Tot Matty dapper naar voren stapte met een stukje wc papier, de kakkerlak ving en hem over het balkon naar beneden gooide, met papiertje en al. Daarna gelukkig geen kakkerlakken meer tegen gekomen.

Een paar dagen later gebeurde het volgende insecten incident. Op een ochtend, terwijl iedereen zich rustig aan het klaarmaken was om naar het instituut te vertrekken, met een gil van Elaine: “Ow nee, dit meen je niet, dit is zooow vies!” Ze had beestjes ontdekt op de bodem van haar bakje met conrflakes, wat betekende dat ze al bijna een heel bakje op had inclusief dergelijke beestjes. Ook Matty en Jitske hadden hun cornflakes al op. Kennelijk had zich een colonie meelbeestjes gevestigd in onze zak cornflakes, die tot dan toe alleen een beetje opgerold op het aanrecht had gestaan. De rest van de ochtend, kon Elaine zich niet concentreren op de lessen, omdat ze steeds beestjes in haar keel voelde kriebelen. Nu zitten de cornflakes opgeborgen in een plastic zak met een knoop erin.

De laatste beestjes invasie was in Kim haar tas. Na ons uitstapje was ze bij ons blijven slapen bij gebrek aan een sleutel van haar eigen huis. Ze had zich gesettled op een van onze banken. Midden in de nacht hoorde ze gekraak vanuit haar tas. Toen ze ging kijken wat het was bleek haar tas vol te zitten met mieren. Die op de nootjes waren afgekomen die ze daar in had zitten. De volgende ochtend gekeken wat er nog te redden viel, maar we hebben uit de tas maar de waardevolle spulletjes gehaald en de rest met tas en al in de vuilnisbak gegooid. Het vermoeden heerst dat er een kolonie mieren onder onze bank huist, we hebben alleen de moed nog niet gehad om de bank op te tillen.

We zijn benieuwd wat het voorjaar ons nog meer te brengen heeft.